Շլանգով ընդհատված հարցազրույց

Մի օտարական Վարդավառի մասին հարցաթերթիկ էր լրացնում ու թարսի պես ինձ ռաստ էկավ.

- Կարելի՞ է ձեզնից հարցազրույց վերցնել:

- Սովորաբար ինձնից արյուն են վերցնում, բայց վերցրեք, խնդրեմ:

- Ինչու՞ եք այսքան ջերմեռանդ թրջում-խոնավացնում իրար:

- Չենք թրջում, ջրում ենք:

- Լավ, ինչու՞ եք ջրում:

- Երբ մարդկանց ջրում ես, նրանք անկեղծանում են, ու ամեն ինչ դուրս է գալիս ջրի երես:

- ՈՒ ի՞նչն է դուրս գալիս:

- Առայժմ միայն կեղտը:

- Ինչների՞դ է պետք կեղտը:

- Դա օգնում է, որ մարդկանց բռնենք:

- Երբվանի՞ց եք սկսել ջրել:

- Ջրհեղեղից էլ առաջ: Երբ Ծովից-ծով էինք, ջրում էինք բոլորին: Դա շատերի դուրը չեկավ ու մեզնից վերցրին մեր ծովերն ու գետերը: Հիմա եղածով միայն իրար ենք ջրում:

- Ձեր ջրերը քչացե՞լ են:

- Քչացել են ու կանաչել:

- Բա պոմիդորնե՞րն ինչու չեք ջրում: Չկարմրած՝ չորանում են:

- Իմաստ չունի: Պոմիդորը ներմուծում ենք:

- Ինչու՞:

- Ներմուծվածը ջրված է մեր պապերի լճերի ու գետերի ջրերով: Դրանցից առնում ենք Ծովից-ծովի կարոտը:

- Բա ձեր ցնդած պապերը...

Այդ պահին դիմացի մայթից մի խանութպան շլանգը պահեց մեզ վրա, ու հարցաթերթիկն էլ ջրվեց, հարցազրույցն էլ:

Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ